توضیحات
مجموعه 6 مقاله زبانهای باستان – تحقیق – فارسی – 54 صفحه
زبانهای باستان
زبان پارسی باستان (به پارسی باستان: 𐎠𐎼𐎹، تلفظ: آریا[۲][۱]) یکی از زبانهای شاخهٔ زبانهای ایرانی از گروه زبانهای هندوایرانی[الف] خانوادهٔ زبانهای هندواروپایی جای می‌گیرد.[۴]
این زبان به زبان فارسی میانه دگرگونی یافت که زبان ادبی و نوشتاری و رسمی روزگار ساسانیان بود و سپس به زبان فارسی نو یا فارسی دری تغییر یافت؛ این زبان از زبان نیاایرانی (زبان ایرانی باستان) سرچشمه گرفته‌است.[۵]
فارسی باستان مانند بقیهٔ زبانهای ایرانی باستان نزدِ گویشورانِ بومی خود به نام زبان آریا شناخته می‌شد.[۱]
فارسی باستان در کنار زبان اوستایی تنها زبانهای ایرانی روزگار کهن هستند که نوشتار یا سنگ‌نبشته‌ای از آن‌ها به جا مانده‌است.
زبان فارسی باستان در باختر و جنوب باختری ایران، سخن گفته می‌شده‌است و دیرینه‌ترین نوشته‌ای که از آن بر جا مانده، به سدهٔ ششم پیش از میلاد بازمی‌گردد؛ ولی باید این نکته را در نظر داشت که زبان بیشتر مردمان جنوب‌باختریِ ایران، زبان ایلامی بوده‌است.[۶]
زبانهای باستان
خاستگاه و پیشینه
زبانهای باستان
زبان فارسی باستان که در دوران پیش از حملهٔ اسکندر به ایران، زبان دربار هخامنشی بوده، از زبانهای ایرانی جنوب غربی می‌باشد. این زبان با زبان مادی، نسبت بسیار نزدیک داشته که شاید دو گویش از یک زبان بوده‌اند.
زبان فارسی باستان از زبانهای هندواروپایی شمرده می‌شود که گمان می‌رود در پدیدهٔ کوچ‌نشینی آریایی‌ها به‌همراه زبانهای مادی و اوستایی وارد فلات ایران شده‌است. این زبان، پیش از وارد شدن به سرزمین پارس در جنوب باختری ایران، بر پایهٔ آنچه از سنگ‌نبشتهٔ شلمنسر سوم، پادشاه آشوری، به‌دست آمده در نزدیکی دریاچهٔ ارومیه، روایی داشته‌است.
زبانهای باستان
در این کتیبه — که به سدهٔ نهم پیش از میلاد بازمی‌گردد — برای نخستین بار، نام پارس در زبان آشوری به‌گونهٔ پارسوا گفته شده‌است. واژهٔ پارسوَ (pārćwa)، شکل دیرینه‌تر واژهٔ پارسَ (pārsa) دانسته شده‌است.[۷] نخستین سند رسمیِ زبانِ فارسی باستان سنگ‌نوشته بیستون در اطراف کرمانشاه است که به‌فرمان داریوش بزرگ نوشته شده‌است.
داریوش که این سنگ‌نوشته از زبان او نقل شده، زبان به‌کاررفته در آن را زبان آریایی معرفی می‌کند.[۸]
زبانهای باستان
به‌همین دلیل، این احتمال هست که زبان مادی و فارسی باستان نیز مانند زبانهای شرقی ایرانی، همگی در نزد مردم با نام آریا شناخته می‌شده و گویش‌هایی جداگانه در هر منطقه داشته‌اند. دورهٔ آغاز سخن گفتن به زبان فارسی باستان در میان پارسیان، مشخص نیست؛ ولی از شواهد و قرائن زبان‌شناختی، و مقایسه با زبانهای اوستایی و سانسکریت — که هم‌دورهٔ زبان فارسی باستان هستند —
به‌نظر می‌رسد که به زبان فارسی باستان، مدت‌ها پیش از دورهٔ هخامنشی نیز سخن گفته می‌شده و نادرستی‌های نگارشی و دستوری در کتیبه‌های متأخر دورهٔ هخامنشی، نشان می‌دهد که فارسی باستان در دهه‌های پایانی حکومت پیش‌گفته، احتمالاً زبانی خاموش بوده‌است.
زبانهای باستان
زبان فارسی باستان، جزو یکی از چند زبان هندواروپایی دورهٔ باستان است که در زمان رواجش به‌گونهٔ نوشتاری به کار رفته و سندهای مطالعهٔ زبانی برای امروز به جای گذاشته و از این رو در بسیاری از پژوهش‌های زبان‌شناختی به‌عنوان ثابت به کار می‌رود.[۹] زبان فارسی میانه یا پهلوی ساسانی که زبان رسمی ایران در دورهٔ ساسانی بوده از فارسی باستان منشعب شده‌است.
زبانهای باستان
زبان فارسی و دیگر زبانهای ایرانی جنوب غربی که از زیرمجموعه‌های زبان پهلوی ساسانی هستند همگی از فارسی باستان ریشه گرفته‌اند.[۱۰]در کتاب فرهنگ و واژه‌نامه لکی کیان به نقل از کتاب جغرافیای نظامی ایران آمده: «زبان لکی از زبانهای فارسی قدیم ایران می‌باشد که به علت کوهستانی بودن جایگاه آن مردم، از نفوذ واژه‌های بیگانه محفوظ مانده‌است.»[۱۱] راولینسون نیز، زبان لکی را مشتق شده از فارسی باستان می‌داند.[۱۲]
مجموعه مقاله
زبانهای باستان
تحقیق
زبان : فارسی
تعداد : 6 مقاله
تعداد صفحات : 54 صفحه
نوع فایل : pdf
فروشگاه A,Z.I’M
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.